De eerste colleges, Freshers en Maori welcome

In de week van 29 februari had ik de eerste colleges. International relations begon met het onderwerp: hoe voorkomen we oorlogen zoals WWI en WWII. Dit vak had ik gekozen om wat meer over de politiek te leren. Principles of International Business was vrij makkelijk te begrijpen, de colleges volgen precies het boek dat ook al niet zo moeilijk is. Het mastervak Finance viel ook goed te doen met grotendeels introductie in alle methodes. Het vak Organisational Behaviour over organisatietheorieën vond ik het meest interessant, hier had ik al wat eerder kennis mee gemaakt tijdens een vak over verandermanagement. Dit ging over aan de ene kant theorieën die het management promoten en hulp bieden en aan de andere kant theorieën die een meer kritieke blik op management hebben (Marx/Foucault), beide erg interessant. Misschien wil ik zelfs een master Change Management gaan doen om hier meer over te leren nadat ik klaar ben met de Master Technische Bedrijfskunde.

Zaterdagochtend zou ik met Oscar en Guille gaan rugbyen op een toernooi tussen teams van verschillende flats. Helaas zat een oordopje diep in mijn oor toen ik ’s ochtends wakker werd en kreeg ik hem er niet uit. Nadat Emily hem eruit had geprobeerd te halen ging ik naar beneden waar we zouden verzamelen om naar het toernooi te gaan om door te geven dat ik niet mee ging. Zij waren nogal geschrokken en drongen aan op een dokter, waarna ik de dokter belde. De dokter kreeg hem er wel snel zonder pijn, echter moest ik wel $200 (€119) afrekenen. Dit bleek later gelukkig gedekt te zijn door de verzekering en ik hield er geen letsel aan over. Daarna sliep ik maar zonder oordopjes ;). Die dag nog genoten van het lekkere weer op het strand voordat het kouder zou worden in de herfst.

Zondag nog samen met Hoang, Oscar en Eva de Eastern Walkway, een hike in de buurt van Wellington, gelopen. We hebben genoten van het lekkere weer, de mooie natuur en ook nog wat bunkers uit de Tweede Wereldoorlog gezien. Emily was helaas al een paar dagen ziek, ik hoopte dat ze snel beter werd.

Maandag 7 maart een fitnessabonnement gehaald en eindelijk weer gefitnesst, dit voelde erg goed, want ik had er de afgelopen tijd niet meer spieren op gekregen. ‘s avonds nog Deliverance gekeken met Oscar en Guille, bijzondere film over 4 vrienden die gaan kanovaren op een rivier in de buurt van geïsoleerde rednecks, waardoor hun vriendschap getest wordt. Leuk als voorbereiding op latere hiketrips ;).

Dinsdagavond had ik me ingeschreven voor de Tramping Club (hike club van Victoria University) om wat te oefenen voor het hiken en meer van Nieuw-Zeeland te zien. Ze hadden dat weekend al “Freshers”, het hikeweekend voor de nieuwelingen waar ik me ook voor inschreef. Die week snel alle hikespullen (backpack, slaapzak en polypropyleen kleren) verzameld en op hike gegaan. We werden ’s avonds met een bus gedropt bij een grasveld aan de rand van de Tararuas, een natuurgebied. Gelukkig was het goed weer, want we sliepen onder een fly (plastic doek). De volgende dag met backpack op door het bos gelopen om daarna aan te komen bij de nieuwe slaapplek naast een rivier, waar we lekker konden zwemmen. ’s Avonds genoten van een warme curry, gezelligheid rond een kampvuur. Hier waren de sterren ook erg goed te zien en zag je zelfs duidelijk waar de Melkweg liep. De volgende dag was flink zweten, we moesten met de backpack een flinke heuvel op. Uiteindelijk hadden we een prachtig uitzicht over de bergen in de Tararuas en nadat we bergaf liepen was de trip alweer klaar.

Dinsdag 15 maart had ik weer een meeting van de tramping club. Ik heb nog nooit zo'n relaxte meeting meegemaakt. Er was smooth jazz op de achtergrond en er werd heel rustig verteld wat de evenementen van de tramping club ongeveer inhielden zonder veel concrete/nuttige informatie. Na afloop werden de leden verdeeld in 4 groepen en moesten we allemaal één iemand kiezen die we moesten verkleden met allemaal spullen en pruiken (gelukkig was ik het niet). De 4 mensen moesten zo sexy mogelijk door de zaal lopen. Heel bijzonder, maar breekt het ijs wel. Dit was wel iets anders dan de formelere vergaderingen van de verenigingen in Groningen.

Woensdag gingen Eva en ik naar het International student welcome van de Maori in een marae, een religieus huis. Er zat een groepje van Maori mensen tegenover Nieuw-Zeelandse en internationale functionarissen. Het was wat vreemd, want de Maori praatten in hun eigen taal tegen ons, dus we kregen helemaal niks mee van wat ze zeiden. Daarna gingen ze zingen en deden ze de haka. Dit is nu de tweede keer dat ik het zie en het blijft gek. De fanatiekelingen hebben hun ogen wijd open, tong uit de mond en stampen op de grond. Ik heb zelfs gehoord dat ze vroeger hun vel eraf Dit alles doen ze om vijanden af te schrikken. Ik hoorde zelfs dat ze in het echt met nagels over hun lijf krabten. Het was vooral vreemd omdat ze daarna weer doodnormaal een gewoon liedje zongen.

In het weekend moest ik helaas volledig focussen op leren, want maandag moest ik twee essays inleveren, één over de motivatie van werknemers en de andere over de concurrentiepositie van de Nederlandse bloemenhandel, beide best leuk om te schrijven. Na het halve weekend eraan besteed te hebben kwam ik maandag helaas in tijdnood met één essay door slechte tijdinschatting, niet heel handig, maar hopelijk nog wel een voldoende.